Buigzame zorg in een onbuigzame wereld
Presentie als transitiekracht
De zorg in Nederland verkeert in zwaar weer. Ze dreigt onbetaalbaar te worden, er is te weinig personeel, er is sprake van enorme bureaucratie met een sterke nadruk op verantwoording en controle, en de opvattingen over mogelijke bijstellingen van het stelsel lopen sterk uiteen.
Het moet anders en het kan anders: terug naar de kern van de zorg. Presentie streeft ernaar dat de mens die op zorg is aangewezen en de zorgrelatie waarbinnen deze zorg tot stand moet komen, weer centraal komen te staan. Door nauwkeurig af te stemmen op en met aandacht en trouw aan te sluiten bij de cliënt en diens leefwereld kan mismatch worden voorkomen. Bovendien kunnen medewerkers (opnieuw) vanuit hun kracht en passie voor het vak werken en verbetert de kwaliteit van zorg ingrijpend. De strategie tot een presentietransitie bestaat bovendien niet in het implementeren van een uitgewerkte blauwdruk – en al helemaal niet door topmanagers of van buiten en boven aangetrokken consultants en veranderkundigen – maar in het in transitie brengen van werkers én leidinggevenden, hun werkwijze en de werkorganisatie door middel van leerprocessen.
Buigzame zorg in een onbuigzame wereld is de neerslag van het transitieproject ‘Presentie: radicale aansluiting van 0-100’, dat prachtige praktijken heeft opgeleverd en waardevolle inzichten in de (leer)processen die voor een presentietransitie nodig zijn. De lezer wordt een sprekend, leerzaam en aanstekelijk voorbeeld geboden van de weg die gegaan kan worden en de resultaten die verwacht mogen worden bij transities naar presentie.
Doelgroep
Dit boek is bestemd voor (aanstaande) managers en werkers in zorg en welzijn.
'Het is een ambitieus project en de onderzoekers en praktijkwerkers hebben de lat voor zichzelf hoog gelegd'.
Wat is de kern van de presentiebenadering?
'De mens moet weer centraal komen te staan, in plaats van bureaucratie en controle.'
'Als je werkelijk de client centraal wilt stellen is het nodig dat je de wereld en werkelijkheid op verschillende manieren durft te bekijken.'
In de presentiebeoefening wordt de verbetering van de zorg in eerste instantie niet nagestreefd door uit te gaan van het systeem en de perfectionering daarvan, maar door de cliënt en diens logica als vertrekpunt te nemen.
